Декларативна реченица изговорена или запишана, за која има смисла да се постави прашањето дали е вистинито (⊤) или е невистинито (⊥) тоа што е искажано со неа, се вика исказ.
Зборовите “вистинит” (точен) и “невистинит” (неточен) се викаат вистинитосни вредности на исказот.
Секоја декларативна реченица не е исказ.
Прашалните, заповедните и други желбени реченици не се искази.
Малите букви од латиницата: р, q, r, ѕ, t, … , со кои се означуваат исказите се викаат исказни букви или исказни променливи.
Реченицата “Исказот р е точен” се запишува:
t(p)= ⊤
Реченицата “Исказот q е неточен” се запишува:
t(q) = ⊥
Декларативната реченица формирана од два дадени исказа, со помош на сврзниците “и”, “или”, “ако…,тогаш”, “ако и само ако” и негацијата “не”, се вика сложен исказ.
Исказ што не содржи ниту еден од наведените сврзници, се вика прост или елементарен исказ.
1. КОНЈУНКЦИЈА
Ознака: р ∧ q (се чита: р и q).
Вистинитосната таблица на конјункцијата е:
2. ДИСЈУНКЦИЈА
Ознака: р ∨ q (се чита: р или q).
Вистинитосната таблица е:
3. НЕГАЦИЈА
Ознака: ⏋Р (се чита: не р).
Вистинитосната таблица е:
4. ИМПЛИКАЦИЈА
Ознака: ⏋р => q (се чита: “Ако р, тогаш q“).
Вистинитосната таблица е:
5. ЕКВИВАЛЕНЦИЈА
Ознака: р <=> q (се чита “р ако и само ако q“),
Вистинитосната таблица е: